Przychodzi baba do Koszałka.

Przychodzi baba na odnowione komnaty króla Opałka. Na przyściennej półeczce, widzi stojacą, błyszczącą jak psu na mrozie, niedawno zakupioną kawiareczkę. Przełknęła ślinę. Ale po kolei.Plebs na korytarzu tłumnie się kłębi. Z dala przez ciżbę, mocno przepycha się, napalony królewski Kopciuch, dworski erudyta. Nafajczony kiepami, przed urzędu drzwiami, cuchnie jak wiejski Burek nakarmiony obierami. Dalej, zza węgła, przebija się Królowa. Tak trochę z bukowca, idzie błagać Koszałka o komisję. Do Karowca. A wśród tej przestraszonej gawiedzi, drobniutka poddana, Danuta S. siedzi. Przyszła o pracę swego władcę prosić. Po godzinie stanęła przed królem i rzecze, że ciężko jej się żyje, że znikąd pomocy, może byś mnie zbawco opieką otoczył ? Zadrgało mu z nerwów szerokie karczysko. Kobieta ze strachu - pokłoniła się nisko. Po czym, podniosła głowę, sprostowała szyję i zaczęli prowadzić, taką dyskusyję : Przychodzę do dworu po raz jedenasty. Kiedy Władco, dla mnie coś znajdziesz, do Anielki Jasnej? Król niewiele myśląć, tej pani powiedział, ze u niego w robocie stosowany jest przedział. Najpierw daję robotę tym po 50 - tce,60 - tce,80 - tce, potem najbliższym członkom dworu. Wierzaj mnie kobieto, na słowo honoru. Wtedy poddana krzyczy :- królu Koszałku, stary capie, a któż to na robotę po 80 - tce się łapie ? W tym wieku, przeważnie wszyscy już nie wstają. A na Komunalnym w glebie spoczywają. To na co te głupki roboty im dają ? O to chodzi, o to chodzi, spuentował dobrodziej. Rozgniewana poddana, już spod drzwi wołala :- a co mam zrobić, bo do 50-ciu czterech lat mi braknie ? Wtedy Dworska Roztropność zagadnęła pytaniem :- czy pani nadal zbiera puszki, kiedy rano wstanie ? Wszystko stało się jasne. Przerwano bajanie. Dworka drugiego rzutu - się wyprostowała. Klatę naprężyła, dłoń w kułak zadała. Machając mu piąstką przed szerokim nosem, rzekła :-Puszki, to będziesz niedługo ty zbierał. Ze Zdziśkiem ormosiem ! Na ten czas drzwi się otworzyły. Stanął w nich Serowar z podkręconym loczkiem. Wziął babinę pod rękę, i dość szybkim kroczkiem, pożegnał Opałka z ...dworzanką pod boczkiem. Morał z bajki, w tym przypadku wielki. Lepiej być przygłupem królem, niż robić uszczelki. (Materiał tekstowy, sporządzono na podstawie rzeczywiście zaistniałych faktów, opowiedzianych mi przez poddaną króla Opałka, Danutę S. Postacie występujące w opracowaniu, mogą mieć zupełnie inne nazwiska)