Trzy lata spokoju....a może i dłużej.

Po kolejnych, sejmowych wystąpieniach, ustalono, że na razie, Mazurski Park Narodowy nie powstanie. Przynajmniej przez następne trzy lata. Wynika z tego, że za Tuska, tym wątpliwym szczęściem, nas nie obdarzą. Wiecie dlaczego ? Bo doszli do wniosku, że nie można, nas na siłę uszczęśliwiać, nie dając nic w zamian. Nic, co by przy nowo powstałym Parku, pozwoliło nam spokojnie egzystować. Fajnie co ? Ja, takie wnioski wyciągałem i proponowałem, tym proparkowcom, wśród nich Zdzichowi, 20 lat temu.. A im trzeba było tyle samo, by to zrozumieć. Dwa dni, ta debata im zajęła. Ciekawy jestem, jak się teraz czują, agitujący za parkiem ? Ci,nie biorący pod uwagę, opinii mieszkańców. Mają chyba niesmak. Nie tylko w buzi. Może teraz, kiedy to szacowne audytorium, się wypowiedziało, tu zaznaczam, 20 lat po mnie,to zwolennicy parku, zaczną zwracać większą uwagę, na przedstawiane przez mieszkańców argumenty. Argumenty, mieszkających tu od pokoleń. Bo, puścić z torbami, lokalną społeczność, w imię nie do końca jasnej sprawy, można szybko. Tylko, kto potem, te tysiące ludzi wykarmi ? Dziś, mamy tyle biedy, że na następną, miejsca nie mamy. Możemy jej nawet, komuś trochę oddać. Za darmo. A zakładów pracy - żadnych. Traktowano nas, jak irokezów w rezerwatach. O nic nie pytano, i próbowano uszczęśliwiać na siłę. Ale przyznaję, podobał mi się jeden głos w sprawie. Tego byłego, ministra środowiska, który powiedział, że parków mamy dostatek. Nawet więcej, jak Niemcy z Francją razem wzięte. Że u nich, łącznie, jest koło dwudziestu. A u nas ? No..ile ? Ano, 23 sztuki. Jak nigdzie. I przymierzali się do następnego. Ale, to jest pewna prawidłowość. W przenośni oczywiście. Wygląda ona tak. Czterech z Warszawy, dwóch z Wrocławia i jeden z Łodzi, kupuje działki, powiedzmy, w Kaczorowie na Mazurach. Stawiają domy, ze wszystkimi nowinkami, łącznie z szambem. Ekologicznej sławojki nie stawiają. Choć epatują ekologią. Po czym, po kilku latach, okazuje się, że usytuowaną nieopodal drogą, jeździ zbyt dużo pojazdów, wzniecających kurz, opadający na ich posesje. Krztuszą się, warkot motorów, nie pozwala w błogim nastroju im zasnąć, a okna ciągle uwalane i do mycia. A przecież, oni przyjechali, aby tu wypocząć ! Wtedy, biorą się do działania i radzą. Co robić ? Na ten czas, jeden z nich, bardziej olśniony, wpada na genialny pomysł - robimy park. Uruchamiają swoje wtyki wyżej, i zaczyna się zadyma. Woda na młyn, także dla mnie. Bo to chwytliwy temat. Wnerwieni, cichymi podchodami mieszkańcy, naciskają na burmistrzów. Ci na tych wyżej. Krok po kroku, sprawa robi się nośna i głośna. Zdzicha już nikt nie słucha. Koła maszyny zaczynają mleć. Możecie mi wierzyć, bądź nie. Ale mam dowód. Nie było, tego pana ekologa w Kadzidłowie 20 lat temu, to nikt nie słyszał o budowie Mazurskiego Parku Narodowego. Pan się pokazał, zaczęły się problemy. Nic, nie dzieje się, samo z siebie. Zawsze jest ten, kto inicjuje. Łapkę przyłoży i zaczynie układankę. Choć, nie tylko z parkiem. Sama idea, tego faceta, mi się podoba. Choćby sprawa, jego batalii o leśniczówkę Zdrużno. Tylko, on i jemu podobni, muszą zacząć brać pod uwagę, interes lokalnej społeczności. Bo Zdrużno, jak słyszę, chcą rozmontować i przenieść w inne miejsce. To bardzo dobrze. Ale mieszkańców, rozmontować i przenieść się nie da. Dlatego, dopóki nie pójdą, za stworzeniem parku znaczne fundusze, to żaden park nie powstanie. Bo wreszcie, mieszkańcom, choć skromny byt, kosztem powstałego parku, zabezpieczyć ktoś musi. Prędzej czy później.

Eap